Antoszkiewicz Krystyna

Ur. 13 IX 1958 w Warszawie. (1989) ukończyła Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej (absolutorium) i Zarządzanie i Marketing w Szkole Głównej Handlowej (2000, licencjat). (1980-1981) członek Niezależnego Zrzeszenia Studentów na PŁ. (1983-1987) działaczka Grup Oporu “Solidarni”, współpracująca z T. Klincewiczem. (1983-1987) związana z działalnością wydawniczą GO i Oficyną Wydawniczą “Rytm” (pseud. “Hanna Egier”). Autorka logo tego wydawnictwa, winiety pisma “Kurier Mazowsza”, serii znaczków pocztowych, ilustracji do książek. Redaktor techniczny, korektor. Zajmowała się perforowaniem znaczków i montażem klisz. (1983-1987) przechowywała archiwum legalizacji (klisze, formularze dokumentów). (1985-1986) lektorka dla audycji emitowanych przez tzw. “gadały”.

(1989 do dziś) właścicielka firmy Wizjart, projektant, grafik, architekt, inwestor zastępczy, autorka licznych znaków towarowych i serii opakowań. Członek Towarzystwa Rozwoju Rudolfa Stainera (1993-2008), skarbnik (1998-2002); Towarzystwa Kultury Żydowskiej Beit (od 2003); prezes Fundacji “Salon 101” (od 2007).

Barejko Zenon

rocznik: 1955, pseudonim: “Konrad“, “Mikrob“

W sierpniu 1980 roku organizował strajk w Polmozbycie. Po powstaniu “Solidarności” zostałem członkiem Rady Oddziałowej NSZZ Solidarność.
Po grudniu 1981 roku, kolportował ulotki i gazetki. Wtedy poznał Bogdana Sawickiego. 31 sierpnia 1982 roku znalazł się w grupie Bogdana Sawickiego działającej w okolicach kościoła św. Barbary. Bogdan wciągnął go do transportów. Obstawiał swoim maluchem odbiór sprzętu w okolicach Pruszkowa. Zajmował się głównie rozwożeniem sprzętu.
Rozwoził sprzęt swoim maluchem i pożyczanym od kolegi “Tarpanem”.
W 1984 roku “Przem” zaproponował mu przerzut “bibuły” do Paryża. Przerzut robiony był w trzy osoby – “Przem” , Barejko Zenon “Konrad” i “Jacek”, Prowadził tą działalność aż do likwidacji kanału przez SB. 
W 1984 nawiązał kontakt z Józefem Bobkiem i Michałem Janiszewskim z “Unii” i zorganizował dla nich drukarnię. 
Wspólnie z Krzysztofem Kuranem i Januszem Ramotowskim obierał ostatni transport w okolicach Aleksandrowa.
W 1985 roku nawiązał kontakt z “Nową” i “Przedświtem”. zorganizował pracujące rotacyjnie drukarnie w Otwocku i okolicach.

W “Nowej” nosił pseudonim “Mikrob”.
Wyjechał do Francji na przełomie 1988-1989 roku.
Do Kraju wrócił w 1993 roku.

Brzuchowski Leszek

rocznik: ?

W latach 1982 – 1984 obsługiwał jedną z dwóch skrzynek pocztowych między RKW “Mazowsze” a Sekcją Transprtów odbierającą transporty ze Szwecji. Skrzynka działała dwa razy w tygodniu w mieszkaniu Leszka. Odbierał on pocztę od łącznika Ewy Kulik i przekazywał ją “Przemowi”. W odwotnym kierunku były wysyłane listy “Przema”.

Pod koniec 1984 roku wyemigrował do USA.

Ebert Jacek

rocznik: 1960

Ewa Brykowska i Teodor Klincewicz nawiązali kontakt z Jackiem tuż po ogłoszeniu stanu wojennego. Teodor Klincewicz zaproponował mu zajęcie się “Sekcją Legalizacji”: Jacek był twórcą metody kopiowania i przenoszenia na nowe zdjęcie “suchej pieczęci”. Jednym z pierwszych dokumentów przez niego wykonanych był dowód osobisty dla Teodora Klincewicza. Pracował indywidualnie u siebie w mieszkaniu, a materiały i sprzęt ukrywał w specjalnie wykonanej skrytce podłogowej. Obróbkę fotograficzną zapewniał Jerzy Gumowski “Guma”, ale Jacek nigdy nie spotkał go w stanie wojennym. Łączność między nimi zapewniał najczęściej osobiście Teodor Klincewicz. Sekcja Legalizacji wykonała około 80 fałszywych dowodów osobistych dla ukrywających się działaczy podziemia nie licząc masy innych dokumentów. Fałszywy dowód Zbyszka Bujaka wytrzymał nawet weryfikację SB, co umożliwiło zatrzymanemu Bujakowi wydostać się na wolność.

Od aresztowania Teodora Klincewicza w marcu 1983 roku SB intensywnie poszukiwała Sekcji Legalizacji, ale nigdy nie wpadła na trop prowadzący ją ludzi w tym Jacka Eberta.

Cegliński Stanisław

Cis Sławomir

rocznik: 1967

Działalność opozycyjna przypadła na drugą połowę 1983 i prowadzona była do 1989. W tym czasie trochę wydarzyło się. Kolportaż bibuły, akcje ulotowe, “malowanie” taboru MZK. Wieszanie transparentów na dachach budynków w czasie których (po), zawsze skuteczne wraz ze ŚP Piotrem Morawskim (’66) pozostawiali po sobie “niespodziankę” opóźniającą działania MO i SB. Zajmował się również (krótko) wspólnie ze ŚP Piotrem Morawskim nasłuchem radiowym pasm Milicji Obywatelskiej i Służby Bezpieczeństwa na terenie Warszawy.

Absolwent AWF w Warszawie, Wyższej Szkoły Informatyki Stosowanej i Zarządzania w Warszawie. Ukończone studia podyplomowe w AON na Wydziale Strategiczno-Obronnym w zakresie bezpieczeństwa narodowego. Doktorant Wydziału Zarządzania i Dowodzenia AON

Fabiński Wojciech

rocznik: 1952, pseudonim: “Janusz“

Po wprowadzeniu stanu wojennego poprzez Czesława Bieleckiego nawiązał kontakt z Teodorem Klincewiczem i wszedł w skład kierownictwa “Grup Oporu Solidarni”. Między innymi kierował akcją pod pomnikiem Czerwca w Ursusie w czerwcu 1982 roku. Osobiście przygotowywał sekcje Grup Oporu do planowanej manifestacji w Warszawie 31 sierpnia 1982 roku. Znalazł się w zespole koordynującym manifestacje 31 sierpnia.

Zimą 1982 nawiązał kontakt z przyjeżdżającym ze Szwecji Jarnem Svenem. Zorganizował grupę do odbioru przemycanego ze Szwecji sprzętu na potrzeby podziemia Solidarności. W zespole, którym kierował odpowiadał za kontakt ze Szwecją, odbierał osobiście wiele transportów a w początkowym okresie zajmował się ich dystrybucją. Kierowany przez niego zespół “Sekcja Transportu” odebrał i przekazał użytkownikom ponad 100 maszyn poligraficznych. Po opuszczeniu kraju przez Janusza Ramotowskiego “Przema” przejął na siebie kontakt z RKW. Współpracę ze Szwecją kontynuował do lata 1986 roku, do czasu aresztowania w Świnoujściu Lenarta Jarna, co doprowadziło do przerwania możliwości przemytu sprzętu tym kanałem.

Po tym okresie aż do 1989 roku współpracował z Czesławem Bieleckim.

Falęcki Konrad

rocznik: ?, pseudonim: “Koń” – grupa Waldka

Frydrych Krzysztof

rocznik: 1958

Od początku stanu wojennego podjął działalność opozycyjną. Początkowo sam a później od 1982r jako członek grupy “VIS” pseudonim “Alex”. Plakatowanie, kolportaż, nagrania fonograficzne wykorzystywane w działalności wydawniczej, zbieranie składek.

Po aresztowaniach przeprowadzonych w grupie kontynuował działalność kolporterską, organizował niewielkie dostawy papieru, wydawał albumy fotograficzne, druk na sicie.

Od 1986 roku członek Grup Oporu “Solidarni” pseudonim “Brodaty” w grupie Piotra Izgarszewa. Wykonywał akcje ulotkowe, plakatowanie, transparentowe i inne. Również dla WIP, KPN i inne. Fotografował i dokumentował działalność grupy Piotra. Użyczał własnego oraz organizował lokale dla emisji Radia “Solidarność”.

Zatrzymany przez SB podczas akcji transparentowej dla KPN 30-04-1988r. Ukarany przez kolegium. Nakłaniany przez SB do współpracy odmówił kontaktów i wrócił do działalności w GO. Czynny uczestnik kampanii wyborczej w 1989r.

Głowacki Marek

rocznik: 1961, pseudonim: “Banaczek“, “Bolek” – grupa Waldka

Działalność w GO w latach 1982-1985

Aresztowany w 1982 r. – zwolniony z amnestii. Zatrzymany 2 razy: na manifestacji w roku 1983 lub 1984, areszt na Wilczej – kolegium, podczas kotła 04.1986, przesłuchanie w Pałacu Mostowskich i areszt na Cyryla Metodego – kolegium.

Działalność:

1. Grupy Oporu Solidarni, ulotki, gadały 1982-1985.
2. Kolportaż prasy – PWA, TM, Wola, KOS oraz książek – Pokolenie, Nowa i inne.
3. Współpraca przy druku KOS-a.
4. Współpraca przy prowadzeniu biblioteki niezależnej.
5. Składanie książek Pokolenia.
6. Organizacja druku książek (reprinty trzech książek).

ur. 23 V 1960 w Warszawie. Absolwent XXXVII LO im. J. Dąbrowskiego w Warszawie (1979). 1980-1984 student Instytutu Poligrafii Politechniki Warszawskiej. Od IX 1980 członek NZS; 1980-1981 szef Komisji Wydziałowej, współorganizator i drukarz koszulek NZS, członek Rady Koordynacyjnej NZS PW, XI-XII 1981 uczestnik strajku radomskiego i członek Komitetu Strajkowego na PW, współorganizator poligrafii na strajku. organizator pracy redakcji i druku “Nonparel”. 13 XII 1981 uczestnik wywożenia sprzętu z KKK NZS. XII 1981 uczestnik nieudanych prób reaktywowania w podziemiu RK NZS PW. I 1982 drukarz “Tygodnika Wojennego”. 1982-1989 współpraca z Grupami Oporu “Solidarni”; organizator drukarni m.in. dla “Rytmu”, szkolenie drukarzy, druk znaczków pocztowych, naprawy sprzętu drukarskiego, od 1984 organizowanie lokali na drukarnie, od 1988 w swojej firmie legalizował zakup powielaczy dla GO “S”.
1982-1987 współpraca z wydawnictwem NOWa; druk “Vacatu”, książek. 1986-1989 właściciel punktu kserograficznego, a następnie firmy “Apla-druk”. 1986-1989 druk niezależnych publikacji w swojej firmie. 1989 do chwili obecnej współwłaściciel wydawnictwa “Garmond”.

Gniadek Jacek

rocznik: 1949

W kwietniu 1984 na prośbę “Przema” przyjął na przechowanie olbrzymią część zagrożonego magazynu Ewy i Krzysztofa Kuranów. Był to sprzęt poligraficzny pochodzący ze “zrzutów” ze Szwecji. Jego dom w Józefowie koło Otwocka stał się kolejnym magazynem Sekcji Transportu. Po upadku “szwedzkiego kanału” kontynuował współpracę z Zenonem Barejką “Konradem”, “Mikrobem”. Tym razem była to “śluza” między drukarniami “Mikroba” a kolportażem. Lokal służył też jako introligatornia w której pracach brali czynny udział Jolanta i Jacek Gniadkowie.

Gniadzik Wojciech

rocznik: 1964, pseudonim: “Gniady” – grupa Waldka

Urodzony 24.06.1964 roku w Warszawie. Od 1982 działacz Grup Oporu “Solidarni”.

Górski Jacek

rocznik: 1965, pseudonim: “Wiejski“, “Wieśniak” – grupa Waldka

Działalność opozycyjną rozpoczął w 1981 w czasie nauki w Technikum Mechanicznym PZL-WZM. W grudniu 1981 aresztowany za “fotografowanie obiektów wojskowych”. Współtwórca Federacji Młodzieży Walczącej, członek Komitetu Założycielskiego FMW a następnie ogólnopolskiej Rady Koordynacyjnej FMW. Grafik (tworzy logo FMW i opracuje graficznie ogólnopolskie pismo FMW “Nasze Wiadomości”), organizator drukarni, zaopatrzeniowiec, drukarz, organizator struktur niezależnego kolportażu. W 1984 nawiązuje kontakt z liderem Grup Oporu “Solidarni” T.Klincewiczem, co skutkuje rozpoczęciem ścisłej współpracy pomiędzy GO”S”i FMW. Po porwaniu Ks. J.Popiełuszki członek służby kościelnej w Parafii św. Stanisława Kostki w Warszawie. Bierze czynny udział w akcjach Grup Oporu “Solidarni” i FMW w tym: ulotkowanie, malowanie haseł, instalowanie gadał na ulicach Warszawy i więzieniu na Rakowieckiej, emisje audycji Radia Solidarność Pr.2, akcje liczenia frekwencji wyborczych itp.. Styczeń 1986 porwany i torturowany przez “nieznanych sprawców”. Maj 1988 wcielony do LWP, skąd został wydalony 17 dn. z powodu tzw. “braku możliwości adaptacyjnych”, a następnie skazany na pół roku więzienia w zawieszeniu na dwa lata za uchylanie się od służby wojskowej.

W latach 1988-89 uczestniczy w manifestacjach i strajkach studenckich (transport, druk, kolportaż i zaopatrzenie). Od maja 1989 współpracuje z Komitetem Obywatelskim “Solidarność”.

Małgorzata Grabowska-Kozera

Ur. 01.01.1962 w Warszawie. Absolwentka Akademii Sztuk
Pięknych w Warszawie. Od 1980 roku honorowy członek NZS na Wydziale Prawa UW,
kolporterka wydawnictw niezależnych (książki Nowej, Kręgu, Głosu). Od 1981 działaczka
NZS na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W czasie strajków jesienią 1981 członek
Komitetu Strajkowego ASP, następnie po zawieszeniu strajków delegat ASP na rotacyjny
strajk na Politechnice Warszawskiej, który zakończył się w drugim dniu stanu wojennego. Od
pierwszych dni stanu wojennego związana z działalnością Teodora Klincewicza – twórcy
Grup Oporu ,,Solidarni” – człowiekiem o wielkim sercu i ułańskiej fantazji (Od 13 XII 1981 do
1988). Uczestniczka akcji ulotkowych, akcji pomocy internowanym i uwięzionym, akcji
uczestniczenia w procesach sądowych; łączniczka Teodora Klincewicza, kolporterka
wydawnictw podziemnych w Warszawie w środowisku ASP i UW jak i w Legionowie gdzie
mieszkała. Od 1983 Stała kurierka (Warszawa – Kalisz) Antoniego Pietkiewicza
(przewodniczącego Solidarności regionu kaliskiego) dostarczająca regularnie cały nakład
pisma ,,Nasza Solidarność” do Kalisza. Redaktor techniczny, pomocnik, składacz pism
podziemnych i wszelkich innych druków przygotowywanych przez Pawła Kozerę dla Grup
Oporu ,,Solidarni”; wykonawca wszelkich plastycznych zadań ,,antysocjalistycznych” dla
Teosia Klincewicza, dla podziemnej struktury Solidarności w Legionowie (np. 7 metrowa
flaga ,,Solidarności” powieszona na kominie w rocznicę wprowadzenia stanu wojennego itp),
dla ks. Jerzego Popiełuszki (mapa polski z obozami internowania będąca dekoracją na
pierwszej mszy za ojczyznę, kopia sztandaru Solidarności Huty Warszawa-pochowana z Ks.
Jerzym itp.,itd). Do 1987 zaangażowana w rozdzielanie darów w parafii św. Jana Kantego w
Legionowie. Uczestniczka akcji szacowania frekwencji w wyborach w 1984 i 1988.
Uczestniczka akcji powieszenia kukły Jaruzela (1984) na warszawskim Barbakanie oraz
tablicy pamiątkowej w 1985. W latach 1983-1989 koncertowała z Orkiestrą Teatru Ata w
kościołach i prywatnych mieszkaniach w wielu miastach w Polsce. Było to oczywiście
wojowanie pieśnią. Choć trudno dziś w to uwierzyć, cenzura wykreślała wtedy z koncertu
wiersze Z. Herberta a nawet J. Słowackiego.
W latach 1982-1988 czterokrotnie zatrzymana na 48 godzin. Skazana przez kolegium do
spraw wykroczeń na 2 tys. grzywny za uczestnictwo w demonstracji (demonstracji, której nie
było – sprawa sfingowana).
1989-1991 członek KO Legionowo. Od 1993 pracuje jako scenograf w teatrach w całej
Polsce, w TVP i w filmie. Od 2002 roku członek Stowarzyszenia Legionowo Mała Ojczyzna,
od 2003 członek stowarzyszenia SWS. W 2004 autorka instalacji w 60-rocznicę Powstania
Warszawskiego ,,Po nici światła”, współautorka stałej ekspozycji w muzeum ks.Jerzego
Popiełuszki, autorka instalacji ,,Po nici światła” część II poświęconej żołnierzom wyklętym.
Od 2009 związana z Sintarem – ośrodkiem samopomocy uchodźcom z Czeczenii
W 2001 otrzymała odznakę ,,Zasłużony działacz kultury”, w 2012 Krzyż Kawalerski Orderu
Odrodzenia Polski, w 2016 Krzyż Wolności i Solidarności .

Gumowski Jerzy

Ur. 28 IX 1956 w Warszawie. (1975) absolwent IV Liceum im. A. Mickiewicza. (1980-1986) zatrudniony w państwowych zakładach jako laborant i fotograf; (1986-1990) właściciel firmy fotograficznej “Foto-Repro”. (1982) autor teki zdjęć o obozie internowania w Białołęce, wydanej przez wydawnictwo CDN. (1982-1989) współpracownik wydawnictwa “Głos”, przygotowywał klisze do sita i”blachy offsetowe dla pisma “Wiadomości Dnia” i książek. (1982-1983) wykonywał błony fotograficzne do druku “Tygodnika Mazowsze”; (1983-1989) dla Oficyny Wydawniczej “Rytm” (kalendarze, karty pocztowe, serie znaczków, ulotki). (1984/1985) przygotował do druku Drogę nadziei L. Wałęsy. (1985) autor logo Kooperatywy Studencko-Robotniczej “Wola”. (1982-1986) współdziałając z Grupami Oporu “Solidarni” uczestniczył w legalizacji dokumentów na potrzeby podziemia, wykonując m.in. klisze do produkcji pieczątek i druku formularzy dokumentów.

(1989 – do dziś) zatrudniony jako fotograf w “Gazecie Wyborczej” i (1992-1993) “Życiu Warszawy”. Zawodowy fotoreporter specjalizujący się w fotografii lotniczej. Autor kilkudziesięciu wystaw w kraju i zagranicą, laureat wielu nagród na wystawach fotograficznych, autor albumów: Polska z nieba (2006) i Wilanów górą (2007). Od 1993 członek Związku Polskich Artystów Fotograficznych; (1992-2000) członek zarządu Stowarzyszenia Przyjaciół Dębek; od 2005 członek zarządu Polskiego Stowarzyszenia Paralotniowego.

Hałat Kazimierz

rocznik: 1952, pseudonim: “Kazik“

• Współtworzenie struktur NZZ “SOLIDARNOŚĆ” – Komisja Samorządu Terytorialnego Śródmieście.
• Z ramienia Zarządu Regionu Mazowsze udział w Komisji Koordynacyjnej Teatru Wielkiego. Później jej Przewodniczący.
• Organizacja wieców i manifestacji w Teatrze Wielkim.
• W stanie wojennym: współtworzenie podziemnych struktur “Solidarności” (MKK)
• Działalność w Grupach Oporu “SOLIDARNI” i Grupie Grochowskiej:
  • akcje ulotkowe i inne akcje specjalne (w tym akcje wyjazdowe: Katowice, Wrocław),
  • druk i kolportaż wydawnictw niezależnych,
  • organizacja i ochrona manifestacji,
  • transport materiałów i sprzętu,
  • przerzut materiałów przez granice.
• Dwukrotnie aresztowany i osądzony. Po wyroku zwolniony wskutek amnestii. W wyniku aresztowania utrata pracy.
• Działalność w Duszpasterstwie Ludzi Pracy (Kościół na Pl. Szembeka, Warszawa Praga-Południe)
• Tworzenie i udział w Komitecie Obywatelskim Praga-Południe (v-ce Przewodniczący)
• Działalność samorządowa pierwszej kadencji – Radny, Członek Prezydium Sejmiku Wojewódzkiego.

Harasiuk Marek

Ur. 17 XI 1960 w Warszawie. Absolwent Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego (1988). Działacz NZS UW (X 1980-XII 1981), uczestnik strajków studenckich (II i XI-XII 1981). Od III 1982 członek grupy specjalnej Komitetu Porozumienia Międzyzakładowego “Solidarność” (KPM”S”) i Grup Oporu “Solidarni”, kierowanej przez Waldemara Różyckiego (pseud. “Suchy”). Uczestnik wielu akcji ulicznych, m.in. ochrony manifestacji, ulotkowych, “zasmradzania”, malowania na murach itp. Uczestnik akcji “zasmrodzenia Teatru “Syrena” (1982). W trakcie działalności posługiwał się pseud. “Generał”. Od 6 I 1983 ukrywał się, ścigany listem gończym, ujawnił się w Prokuraturze Warszawa-Śródmieście w VIII 1983. (1983-1984) kontynuował działalność w grupie Marka Gajka (“Dratwy”).
W latach 1984-1989 wraz z Piotrem Sobolewskim i in. działacz “Armenii”, członek grupy zajmującej się m.in. ulotkowaniem, malowaniem napisów na murach i ustawianiem tzw. “gadał”. Uczestnik akcji liczenia głosów (3×5) podczas wyborów do samorządu (1984) i do Sejmu PRL (1985). Emiter radia “Solidarność” (1987-1989). Związany z Solidarnością Polsko-Czechosłowacką, (X 1988 – początek 1989) na zlecenie Z. Janasa 4-krotnie przerzucał literaturę niezależną przez granicę na terenie Tatr Zachodnich.

(1988-1990) członek Organizacji “Solidarność Walcząca”, gdzie zajmował się akcjami ulotkowymi i kolportażem m.in. pisma “Horyzont”. W latach 1988-2000 utrzymywał się z prac dorywczych z zakresu doradztwa prawnego, od 2000 do dziś adwokat. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (2007).

Hurlak Zbigniew

rocznik: 1961, pseudonim: “Rzeźnik” – grupa Waldka

W GO działałem w latach 1982-1985

W grudniu 1982 zostałem zatrzymany podczas akcji plakatowania. Następnie przesłuchanie na Wilczej i areszt na Rakowieckiej. Wypuszczony zostałem po zawieszeniu stanu wojennego.

Działalność: w ramach grup GO – akcje plakatowe i ulotki kolportowanie książek i prasy podziemnej współpraca przy drukowaniu KOS-a udział w wydawaniu książek podziemnych (wydano 3 reprinty) udział w prowadzeniu biblioteki wydawnictw podziemnych.

Izgarszew Piotr

rocznik: 1955, pseudonim: “Pawełek“

Przed stanem wojennym pracował w Transbudzie, był delegatem na zjazd Transbudu-Warszawa, wiceprzewodniczącym rady pracowniczej w IV Oddziale i członkiem rady przedsiębiorstwa.

13 grudnia z budynku Regionu na Mokotowskiej wyniósł i zabezpieczył składopis IBM, maszynę która była później wykorzystywana do przygotowania “Tygodnika Mazowsze”. Wtedy poznał Adama Karwowskiego i Waldemara Wysokińskiego z “Kręgu” i zajął się kolportażem “Tygodnika Mazowsze”, “Woli” i “KOS-a”.

Na początku 1982 poznał Janusza Ramotowskiego “Przema”, a następnie Grzegorza Jaczyńskiego i z nimi rozpoczął pracę w sekcji technicznej Grup Oporu. Koordynował produkcję kolcy do zablokowania ruchu samochodowego i butelek samozapalających. Teodora Klincewicza poznał przed 31 sierpnia 1982 r. 31 sierpnia 1982 kierowana przez niego grupa starła się z ZOMO w okolicach placu Grzybowskiego. 7 lipca 1983 roku wspólnie z Wiesławem Ostrorogiem zagazował konsumy milicyjne. W maju 1983 r. aresztowano go w zakładzie Ponar-Awia. Zwolniono go z braku dowodów. Po tym aresztowaniu ukrywał się. W podziemiu uczył się poligrafii. 13 grudnia 1983 r. ujawnił się. Po ujawnieniu się zajął się poligrafią – prowadził drukarnię dla KPN i działał w Grupach Oporu. W 1986 r. zajął się rozrzucaniem ulotek a następnie rozwieszaniem transparentów. Standardowy transparent miał wymiary 3 x 7-8 m. Brał udział w rozwieszeniu 56 transparentów o łącznej powierzchni 1200 m2. Został aresztowany w marcu 1987 r. w zajezdni pod hutą, kiedy malował na tramwajach hasła. Dostał wyrok półtora roku ograniczenia wolności i kolegium za 73 pomalowane tramwaje. Ostatnie zadanie dostał od Teosia w 1988 r., podczas strajków. Miał rozpracować koszary ZOMO na Golędzinowie.

Po 1989 r. robił “eksport rewolucji” wysyłając sprzęt do krajów demokracji ludowej, na Litwę, Ukrainę, Białoruś i do Mongolii. Odbywało się to w ramach działalności IDEE, kierowanego przez Irenę Lasotę. Szacuje się że przez jego ręce przeszło około 200 maszyn drukarskich. W 2001 r. został odznaczony wraz z Maciejem Jankowskim, Bogdanem Borusewiczem, Markiem Kmicikiem i Marcinem Maszewskim – orderem “10-lecia demokratyzacji Mongolii”. Zmarł 10 marca 2007 roku.

Jabłońska Joanna

Jabłoński Bolesław

Ur. 14 VII 1937 w Poznaniu. (1962) absolwent Wydziału Biologii i Nauk o Ziemi Uniwersytetu Warszawskiego, (1966) doktorat. (1962-1988) pracownik naukowy w Instytucie Zoologii PAN w Warszawie, (1978-1981) uczestnik trzech wypraw antarktycznych. (1982-1989) działacz Grup Oporu “Solidarni” (pseud. “Brok II”, “Omega”, “Profesor”), współorganizator działalności wydawniczej GO “S”, (1982-1989) kolporter wydawnictw niezależnych, (1982-1983) uczestnik akcji ulotkowych. (1983-1989) związany z Oficyną Wydawniczą “Rytm”, na potrzeby wydawnictwa udostępnił swoje mieszkanie w Otrębusach, drukarz. (1985-1989) członek redakcji “Kuriera Mazowsza”, (1988-1994) redaktor i współwydawca pisma “Serwis Ochrony Środowiska”.

(1988-1992) pracownik Przedsiębiorstwa Produkcji Artykułów Spożywczych “PACZ” w Milanówku, (1992-1996) Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Handlowego “HAD” w Milanówku, (1997-1999) Instytutu Hodowli i Aklimatyzacji Roślin w Młochowie, od 2002 na emeryturze. Autor licznych publikacji dotyczących wpływu środowiska na liczebność kręgowców, współautor książki Ptaki Europy (1982 i nast. wyd.).

Jaczyński Grzegorz Cezary

Ur. 22 VII 1955 w Warszawie. (1982) przerwał studia na Politechnice Warszawskiej, (2000) absolwent cybernetyki w Wojskowej Akademii Technicznej. (1980-1981) działacz NZS na Wydziale Mechanicznym Energetyki i Lotnictwa PW, szef sekcji Informacji, (I-II 1981) doradca Biura Prasowego podczas strajku studentów łódzkich. (1981) członek redakcji pism NZS “Idzie Nowe” i “Prawo i MEL”. (1982-1989) członek kierownictwa Grup Oporu “Solidarni”, odpowiedzialny za “chemię” (substancje “zasmradzające”, materiały pirotechniczne, farby drukarskie, atramenty sympatyczne), organizowanie akcji ulotkowych i ustawianie tzw. “gadał”. (1985-1989) redaktor “Kuriera Mazowsza”. W latach 80. zatrudniony krótkoterminowo, m.in. (1988-1989) w FSO.

(1989-1993) zatrudniony w NSZZ “S”, m.in. (1989-1991) zastępca red. nacz. “Kuriera Mazowsza”, (1992-1993) rzecznik prasowy Komisji Krajowej w Gdańsku, (1990-1992) członek ZR Mazowsze. Od 1995 do dziś urzędnik w samorządzie warszawskim, (1998-2002) radny Gminy Warszawa-Ursynów, wiceprzewodniczący Rady Gminy i przewodniczący Komisji Bezpieczeństwa. (1993-1994) współzałożyciel i działacz stowarzyszenia “Centrum Demokratyczne”, (1994-2002) działacz Unii Demokratycznej i Unii Wolności, m.in. p.o. przewodniczącego Prezydium Warszawskiego UW.

Järn Sven

rocznik: 1931

Järn Sven przyjechał z pomocą charytatywną do Polski natychmiast po ogłoszeniu stanu wojennego.

Zimą 1982 roku, na polecenie Mariana Kalety z Mälmo nawiązał kontakt z Wojciechem Fabińskim “Januszem” członkiem kierownictwa Grup Oporu Solidarni.

Po uzyskaniu aprobaty szefa RKW “Mazowsze” Zbigniewa Bujaka rozpoczął przemyt sprzętu na potrzeby podziemia Solidarności.

Przyjeżdżał do Polski mniej więcej raz na dwa tygodnie, nieraz tylko z pomocą charytatywną, a najczęściej z materiałami dla podziemia.
Jego opanowanie i zimna krew pozwoliły mu uniknąć dekonspiracji i aresztowania.

W okresie od 1982 do 1986 roku przemycił do Polski ponad 100 maszyn poligraficznych, materiałów pomocniczych do druku i masę innego sprzętu i wydawnictw.
Przyjazdy do Polski przerwało aresztowanie na granicy w Świnoujściu jego brata Lenarta Järna latem 1986 roku.

Järn Sven zajął się dostarczaniem pomocy charytatywnej do republik bałtyckich – Łotwy, Litwy i Estonii.

Juzwa Jacek

rocznik: 1956, pseudonim: “Grzegorz“, “Marysia“, “Karol Win“, “Kazimierz Dziewanowski“

Działalność w GO w latach 1982 do 1989

Od 1978 prowadził kolportaż wydawnictw bezdebitowych we współpracy z Teodorem Klincewiczem. W latach 1980 – 1982 założyciel i członek Komisji Zakładowej NSZZ “Solidarność” przy Sądzie Najwyższym. Od 1981 ukrywał się, poszukiwany listem gończym, ujawnił się w ramach amnestii 13 grudnia 1984. W lutym 1982 nawiązuje kontakt z Teodorem Klincewiczem i uczestniczy w organizowaniu Grup Oporu “S”, a od sierpnia 1982 wchodzi w skład ich ścisłego kierownictwa, w którym pozostaje do 1986. Współzałożyciel w połowie czerwca 1982 Komitetu Porozumienia Międzyzakładowego “S” /KPMS/ zrzeszającego ponad 60 zakładów pracy z terenu Warszawy i okolic, a następnie współzałożyciel w połowie 1983 Mazowieckiej Konfederacji “S” /MKS/. W ramach tych struktur prowadzona była działalność związkowa, kolportażowa, oświatowa, wydawnicza, organizowane były seanse Teatru Domowego oraz kina. Czynny w opozycji do 1989. Wyróżniony odznaką Zasłużony Działacz Kultury. Członek Zarządu Oddziału Warszawskiego Stowarzyszenia Wolnego Słowa zrzeszającego byłych działaczy opozycji.

Dowód Jacka Juzwy na nazwisko Wesołowski, podrobiony przez sekcję legalizacji Grup Oporu.

Kalata Andrzej

rocznik: ?

W Grupach Oporu Solidarni od 1982 (luty?), w grupie Witka – Waldka do ok 1986. Udział w akcjach ulotkowych. Początkowo ulotki rozkładane w tramwajach, autobusach, sklepach i innych miejscach publicznych. Później z dachów, z wyrzutni pirotechnicznych, rzucane z ręki. Zadania techniczne w tym np. pozyskanie pojemników na gaz do balonów, gadały (w tym ul. Rakowiecka chyba w 1983). podkładanie “śmierdzieli” w mieszkaniach ubeków. Kolportaż prasy oraz książek- NOWA, KRĄG, PWA, Tygodnik, Wola i inne… Druk ulotek i czasopism. Pomoc w druku i kolportażu wydawnictwa BiS. I dużo innych rzeczy, które uciekły z pamięci.

Kamieński Janusz

Kowalewski Robert Janusz

ur. 21 XI 1958 w Warszawie. Absolwent XLI Liceum Ogólnokształcącego im. Joachima Lelewela w Warszawie (1978). 1977-1992 instruktor w 79 WŻDH. 1978-1980 student Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Radomiu. 1981-1985 student Wydziału Mechanicznego Energetyki i Lotnictwa Politechniki Warszawskiej. 1980-1981 członek Kręgu Instruktorów Harcerskich im. Andrzeja Małkowskiego. Od IX 1980 członek NZS WSI w Radomiu; organizator NZS, 1980-1981 przewodniczący NZS WSI, 1981 kolporter pism niezależnych w Radomiu, XI-XII 1981 uczestnik strajku radomskiego w Radomiu i na PW. 12/13 XII 1981 po wyłączeniu telefonów uczestnik prób nawiązania łączności w ramach “S”, skierowany do elektrowni Siekierki.
Połowa 1982-1986 członek Grup Oporu “Solidarni” pod pseudonimem Robert; organizator i szef dwóch piątek, organizator akcji sypania ulotek, testowanie wyrzutników, organizator transportu m.in. papieru. 1983 ranny podczas testowania wyrzutnika ulotek. 1988 do chwili obecnej właściciel warsztatu samochodowego. 1991-1996 współzałożyciel i członek, wiceprzewodniczący Regionalnego Towarzystwa Sportowo-Kulturalnego “Solidarni” Mazowsze.

Kozera Paweł Jarosław

Ur. 4 I 1962 w Nasielsku (pow. Nowy Dwór Maz.). (1981-1982) student Politechniki Warszawskiej, (1989) ukończył Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. (1981) działacz NZS, wiceprzewodniczący na Wydziale Elektrycznym, szef służb porządkowych na PW podczas strajku radomskiego (XI- 13 XII 1981). Drukarz związany z pismami “Słowo” (1982-1984), “Nasza Solidarność” (1984) oraz z Oficyną Wydawniczą “Rytm” (1983-1989), gdzie drukował ulotki dla Grup Oporu “Solidarni” i radia podziemnego, znaczki . (1983-1986) w jego mieszkaniu kilkakrotnie miały miejsce rewizje oraz (1983-1985) przesłuchania. (1985) organizator wystawy fotograficznej w Duszpasterstwie Ludzi Pracy w Legionowie, dotyczącej ks. J. Popiełuszki w pierwszą rocznicę śmierci.

Od 1990 do dziś właściciel firmy wydawniczej “TiO”, wydawca pisma “To i Owo Legionowo” i kilkunastu innych tytułów prasy lokalnej z regionu mazowieckiego. (1989) organizator i działacz Komitetu Obywatelskiego w Legionowie, organizator kampanii wyborczych PC, AWS i PO w Legionowie. Od 1990 działacz kilku lokalnych stowarzyszeń samorządowych, m.in. (1994 do dziś) “Mała Ojczyzna” w Legionowie i (2000 do dziś) “Wspólnota Samorządowa Mazowiecka”.

Kuran Ewa

rocznik: 1950

Po wprowadzeniu stanu wojennego wspólnie ze swoim mężem Krzysztofem Kuranem rozpoczęła współpracę z Januszem Ramotowskim “Karolem”, “Przemem”. W swoim domu drukowali warszawską “Solidarność Walczącą”.

Wraz z “Przemem” przeszli do Grup Oporu Solidarni, a następnie znaleźli się w organizowej Sekcji Transportu.

W ich domu znajdował się jeden z najważniejszych magazynów sprzętu wysyłanego ze Szwecji przez Mariana Kaletę.

30 marca 1984 została zamordowana córka Ewy i Krzysztofa Kuranów – Karolina. W trakcie śledztwa milicja dostała informacje że Kuranowie są związani z opozycją. Jeszcze przed pogrzebem Karoliny odbyła się ewakuacja sprzętu z ich domu. Ewakuację przeprowadził Krzysztof Kuran i Janusz Ramotowski.

Ewa Kuran była w szóstym miesiącu ciąży. Udało się jej zwalczyć stres związany z tymi wydarzeniami.
Kuranowie nie przerwali działalności i po “kwarantannie” w dalszym ciągu przechowywali sprzęt aż do wyjazdu “Przema” z Polski.

Po zakończeniu pracy z transportach zorganizowali w swoim warsztacie pokazy filmów drugiego obiegu.
Po nawiązaniu kontaktu z Barbarą Fijołek Kuranowie rozpoczęli współpracę z “Tygodnikiem Mazowsze”.
Zajmowali się łącznością.

Kuran Krzysztof

rocznik: 1949

Po wprowadzeniu stanu wojennego wspólnie ze swoją żoną Ewą Kuran rozpoczął współpracę z Januszem Ramotowskim “Karolem”, “Przemem”. W swoim domu drukowali warszawską “Solidarność Walczącą”.

Wraz z “Przemem” przeszli do Grup Oporu Solidarni. Krzysztof Kuran w swoim warsztacie wykonywał obudowy i dokonywał montażu pierwszej serii “gadał” – urządzeń nagłaśniających wykorzystywanych przez Grupy Oporu. Następnie znaleźli się w organizowej Sekcji Transportu.

W ich domu znajdował się jeden z najważniejszych magazynów sprzętu wysyłanego ze Szwecji przez Mariana Kaletę.

30 marca 1984 została zamordowana córka Ewy i Krzysztofa Kuranów – Karolina. W trakcie śledztwa milicja dostała informacje że Kuranowie są związani z opozycją. Jeszcze przed pogrzebem Karoliny odbyła się ewakuacja sprzętu z ich domu. Ewakuację przeprowadził Krzysztof Kuran i Janusz Ramotowski.

Ewa Kuran była w szóstym miesiącu ciąży. Kuranowie nie przerwali działalności i po “kwarantannie” w dalszym ciągu przechowywali sprzęt aż do wyjazdu “Przema” z Polski.
Krzysztof Kuran wspólnie z Zenonem Barejko i Januszem Ramotowskim odbierał w kwietniu 1985 roku ostatni transport z ciężarówki Mercedes Svena Järna.

Po zakończeniu pracy z transportach zorganizowali w swoim warsztacie pokazy filmów drugiego obiegu.
Po nawiązaniu kontaktu z Barbarą Fijołek Kuranowie rozpoczęli współpracę z “Tygodnikiem Mazowsze”.
Zajmowali się łącznością. Krzysztof Kuran osłaniał zebrania redakcji.

Matusiak Witold

rocznik: 1947

Mazurek Piotr

rocznik: 1953

Piotr Mazurek urodził się 13 kwietnia 1953 roku. Studiował na Wydziale Matematyki UW na kieruneku ekonometrii a następnie był doktorantem w PAN. Przed stanem wojennym pracował jako matematyk w Instytucie Badań Systemowych.
Teodora Klincewicza poznał w okresie strajków na uczelniach. Po wprowadzeniu stanu wojennego. zorganizował jeden z pierwszych lokali w których ukrywali się Ewa Brykowska i Teodor Klincewicz po złamaniu strajku na Politechnice Warszawskiej. Związał się z Grupami Oporu gdzie zajmował się techniką. Między innymi w warsztacie jego ojca – Tadeusza Mazurka powstała pierwsza seria wyrzutników pirotechnichnych (wyrzutniki z blachy stalowej odpalane lontem). Przy pomocy ojca organizował prywatne warsztaty do wyginania kolcy z blachy stalowej wycinanych w Hucie Warszawa przed demonstracją 31 sierpnia 1982 roku.

Oprócz pracy w Grupach Oporu związał się z KOS, dla którego drukował i organizował drukarnie.
13 sierpnia 1983 roku zatrzymano współpracownika KOS z dużą ilością 34 nr KOS.
Na podstawie jego zeznań zlokalizowano dwie zorganizowane przez Piotra Mazurka drukarnie – na Wale Miedzeszyńskim i w Marysinie koło Sochaczewa, ustalone też dane personalne Piotra. Piotr zaczął się ukrywać i kontynoował działalność w Grupach Oporu i KOS.

Pod koniec 1983 roku, Piotr Mazurek wrócił do domu został zatrzymany i przesłuchany przez prokuratora. Objęła go amnestia.
Kontynuował działalność w Grupach Oporu i KOS. Na cele Grup Oporu zorganizował magazyn wyrzutników w piwnicy swojej ciotki przy ulicy Waszyngtona 14a.
Na podstawie meldunku TW Lokal został rozpoznany przez SB i w dniu 24 czerwca 1985 roku przeprowadzono tam rewizję. Znaleziono gotowe wyrzutniki, prefabrykaty, materiały miotające i notatki. Aresztowano ciotkę Piotra Halinę Bojanowską i Piotra Rzewuskiego “Nordyka”, “Przemka”.
Piotr Mazurek zaczął ponownie się ukrywać. Ujawnił się 28 listopada 1986 roku.

Na wiosnę 1987 roku Piotr Mazurek zoatał porwany przez SB i przetrzymywany prawdopodobnie w Magdalence. Zmuszano go do współpracy z SB grożąc odwetem na jego córce i żonie.
12 lipca 1988 roku wieczorem w mieszkaniu jego teściowej, gdzie Piotr mieszkał zjawiło się dwóch funcjonariuszy SB.
13 lipca, rano Piotr Mazurek popełnił samobójstwo wyskakując z okna.

Mroz Mateusz

rocznik: 1965, pseudonim: “Matek” – grupa Waldka

Do Grup Oporu trafiłem jesienią 1982 roku, wprowadzony do Grupy Waldka przez Grzesia Kawulaka. Brałem udział w ulotkowaniach, malowaniu haseł na murach, plakatowaniu, stawianiu gadał, między innymi dla więźniów na Rakowieckiej (2 lub 3 razy), przy kościele Św. Stanisława Kostki oraz innych, emitowaniu audycji drugiego Radia Solidarność, składaniu książek, kolportażu PWA, Woli, Mazowsza, CIA, MIŚia. W 1988 roku zakładałem drugi NZS na wydziale Geologii UW. W Grupach Oporu do 1989 roku.

Nachiło Ryszard

Ur. 23 III 1961 w Warszawie. (1980) absolwent Liceum Ogólnokształcącego w Aninie k. Warszawy. Uczeń Policealnego Studium Elektronicznego (1982-1983), student Wydziału Budownictwa Politechniki Warszawskiej (1984-1985) i Wydziału Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego (1987-1989). Działacz Grup Oporu “Solidarni” (1982-1989), w ramach tej struktury uczestnik wielu akcji w grupie Witka/Waldka (Waldeczków). Działacz NZS UW (1984-1989), współzałożyciel i redaktor pism “MIŚ” i “Grizzly”. (1983-1989) zajmował się składaniem książek, m.in. (1987-1989) wraz z Adamem Widmańskim i Maciejem Orłosiem publikacji wydawnictwa NOWa. Hurtowy kolporter wydawnictw niezależnych (1985-1989). Wraz z Edmundem Parzyszkiem i Szymonem Dederko drukarz “Przeglądu Wiadomości Agencyjnych” (1985-1989). W II połowie lat 80. emiter radia “S”. (6 XII 1982) zatrzymany przez SB wraz z Wiktorem Świerczem i Stanisławem Ceglińskim za udział w akcji plakatowej, zwolniony 28 XII 1982, następnie uniewinniony w wyniku amnestii (VII 1983) po rozprawie przed Sądem Rejonowym dla dzielnicy Mokotów. (1987) dwukrotnie zatrzymywany przez SB.

Dziennikarz pism “Insider” (1990-1991) i “Nowy Świat” (1992-1993), korespondent PAP (1999-2001) . Pomysłodawca i działacz Ligi Republikańskiej (1992-1993). Od 1993 zamieszkały w Strasburgu, od wyjazdu do dziś bez stałego zatrudnienia.

Nachiło Wojciech

Ur. 13 I 1965 w Warszawie. (1985-1989) student Uniwersytetu Warszawskiego. Działacz Grup Oporu “Solidarni”, pseud. “Waldek”, “Waldeczek” (1982-1989), w ramach tej struktury szef grupy (od 1984) Witka/Waldka (Waldeczków), organizator m.in. akcji ulotkowych. Działacz NZS UW (1985-1989), współzałożyciel i redaktor pism “MIŚ” i “Grizzly”, (1987-1989) członek Zarządu Uczelnianego NZS UW. (1983-1989) zajmował się składaniem książek dla wielu wydawców podziemnych. Hurtowy kolporter wydawnictw niezależnych (1985-1989). W II połowie lat 80. emiter radia “S”. Kilkakrotnie zatrzymywany i”przesłuchiwany przez SB (1987).

Pracownik Biura Bezpieczeństwa Narodowego (1991-1992), Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i”Administracji (1992), Generalnego Inspektoratu Celnego (1992-1993), Biura Kontroli TVP (1994). Od 1994 do dziś prywatny przedsiębiorca. (1992-1995) działacz Ligi Republikańskiej.

Niedek Andrzej

rocznik: 1946, pseudonim: “Alek“

W Grupach Oporu od stycznia 82. Był bliskim współpracownikiem Teodora Klincewicza i szefem grup ulotkowych. Kierował pięcioma grupami. Odbierał pierwsze transporty sprzętu dla TKK przemycanego ze Szwecji i Włoch.

Odpowiadał za wykonanie wielu akcji ulotkowych i innych akcji spektakularnych między innymi nagłośnienie Toru Łyżwiarskiego na Stegnach.

Zmuszony do ujawnienia się w październiku 1983 roku.
Po okresie “kwarantanny” utrzymał kontakt z Teodorem Klincewiczem.
Jego głównym terenem działań stał się Płock, gdzie zbudował silną podziemną strukturę.

Płaczkowski Paweł
pseudonim: “Pawełek”

W Grupach Oporu od 1983 roku.

Początkowo akcje ulotowe a później stawianie gadał (min przejście podziemne przy domach Centrum, przy kościele św. Stanisława Kostki, więzieniu przy Rakowieckiej) i nadawanie audycji radia “S” (Wola, Praga Północ). Od momentu zatrzymania Wodza Wojciecha kolportaż PWA w Stolicy naszej a i Ojczyźnie także. Kres działalności nastąpił w 1989 wraz z upadkiem muru w Berlinie i PWA w Warszawie. Od tego czasu szary obywatel III RP (a wcześniej szary obywatel PRL).

Ramotowski Janusz

Ur. 28 VII 1950 w Janczewie (gmina Jedwabne). (1968) absolwent Technikum Nukleonicznego w Otwocku. (1968-1977 i 1979-1980) zatrudniony jako technik nukleonik na Wydziale Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego. (XII 1981 – IV 1982) wraz z Julianem Srebrnym, Dariuszem Zawrotnym, Ewą i Krzysztofem Kuranami współzałożyciel pisma “Solidarność Walcząca” (pseud. “Karol”), gdzie organizował dostawy materiałów poligraficznych, transport i kolportaż. (1982-1989) działacz Grup Oporu “Solidarni” (pseud. “Przem”, “Przemek”), szef sekcji transportu RKW Mazowsze, która przejmowała dostawy sprzętu poligraficznego i łączności dostarczanego z Paryża przez Szwecję za pośrednictwem Mariana Kalety, przeznaczonego dla podziemnych struktur “S”.

W 1985 zagrożony aresztowaniem wyjechał na stałe do Wittelsheim (Alzacja, Francja), gdzie (1985-1988) był zatrudniony w Prestation Service Industries i (od 1988 do dziś jako elektrotechnik w drukarni “Brown”. Od 1990 do dziś współzałożyciel i działacz chrześcijańskich związków zawodowych: Confédération Française des Travailleurs Crétiens, m.in. sekretarz Rady Zakładowej w miejscu pracy.

Rosłoniec Adam

rocznik: ?, pseudonim: “Adaśko” – grupa Waldka

Ulotki, kolportaż, składanie książek, drukowanie książek i znaczków.
Organizacja druku – wspólnie z ŚP. tatą Tadeuszem.
Współpraca z Solidarnością Walczącą – Adamem Borowskim.

Różycki Waldemar Ludomir

Ur. 7 V 1958 w Wołominie. W 1982 przerwał studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. (1984-1989) właściciel magla. (od stycznia 1982 do końca tego roku) szef grupy specjalnej Komitetu Porozumienia Międzyzakładowego “Solidarność” i działacz Grup Oporu “Solidarni”.
Organizator i koordynator akcji ulotkowych, akcji malowania napisów na murach, “zasmradzania”, osłony manifestacji w Ursusie (VIII 1982), wrzucenia granatu łzawiącego do gmachu Kolegium ds. Wykroczeń Warszawa-Śródmieście. Aresztowany 3 I 1983, przebywał w AŚ Komendy Stołecznej MO i (od 15 I 1983) w CAŚ. Zwolniony 5 VIII 1983 na mocy amnestii. (1985-1989) współorganizator i przewodniczący Tymczasowej Komisji Oddziału “Solidarność” Wołomin. (1986-1988) pomysłodawca i redaktor “Kuriera Wołomińskiego”. (1982, 1984-1989) organizator i koordynator sieci kolportażu wydawnictw niezależnych w Wołominie i pobliskich miejscowościach.

(1989-1991) właściciel firmy handlowej; (1991 do dziś) właściciel PHU “Imeks”. “Księgarnia przy Agorze” w Warszawie. (1989) wiceprzewodniczący Wołomińskiego Towarzystwa Społeczno-Kulturalnego; (2006-2008) członek Stowarzyszenia Księgarzy Polskich.

Rzewuski Piotr

Ur. 18 III 1956 w Wołominie. (1979) absolwent Liceum dla Pracujących w Warszawie.
(1972-1973) zatrudniony jako goniec w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego;
(1973-1974) ankieter w Instytucie Melioracji i Elektryfikacji Rolnictwa;
(1974-1975) bibliotekarz w Instytucie Organizacji i Kierowania;
(1975-1980) właściciel zakładu blacharstwa samochodowego;
(1980-1981) inspektor w Towarzystwie Opieki nad Zwierzętami;
(1983-1985) pracownik socjalny w Ośrodku Opiekuna Społecznego Praga-Południe;
(1986-1990) handlowiec w Spółdzielni Pracy “Unicum”. Od IX 1980 w “Solidarności”, (1981) wiceprzewodniczący Komisji Zakładowej w Towarzystwie Opieki nad Zwierzętami.
(1982) współorganizator Międzyzakładowej Komisji Koordynacyjnej, współtwórca Grupy Specjalnej MKK, organizator sieci kolportażu działającej do 1989, akcji ulotkowych, malowania na murach i druku.
(1982-1984) wraz z Jackiem Turskim wydawca pisma “Druk”.
(1982-1989) działacz Grup Oporu “Solidarni”, szef tzw. grupy grochowskiej, w ramach której kontynuował działania podjęte w MKK, głównie akcje ulotkowe, malowanie na murach, osłona manifestacji, ustawianie tzw. “gadał”, produkowanie i stosowanie pirotechnicznych wyrzutników ulotek. Koordynator akcji ulotkowych w Warszawie, Katowicach, Wrocławiu, Częstochowie, Poznaniu i Szczecinie.
(1987-1988) współpracownik Komisji Interwencji Regionu Mazowsze.
(1987) zorganizował przerzut powielacza i materiałów poligraficznych do , Czechosłowacji.
(1982-1989) uczestniczył w działalności Duszpasterstwa Ludzi Pracy Praga-Południe. Aresztowany 30 VII 1985, skazany na 4,5 roku więzienia przez Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy Praga-Południe, zwolniony w wyniku amnestii 9 IX 1986.
(1988-1991) wiceprezes i prezes firmy CKM “Loran” sp. z o.o.; (1999-2007) kierownik przedstawicielstwa w firmie MSA “Alpimor” sp z o.o.; od 1993 do dziś właściciel firmy “Rzewuski-s-ka”.

Sawicki Bogdan

rocznik: 1952

Przed wprowadzeniem stanu wojennego był chorążym straży pożarnej ZM Ursus. Po wprowadzeniu stanu wojennego wraz z podległymi mu strażakami osłaniał strajk w ZM Ursus. Usunięty z pracy. Współpracował z “Głosem Ursusa” udzielając pomocy lokalowej i materialnej. Zajmował się kolportażem. Blokował dojazd ZOMO pod pomnik Czerwca w Ursusie w czasie manifestacji w czerwcu 1982 roku. Od tego momentu w Grupach Oporu. 31 sierpnia 1982 roku w czasie manifestacji jego grupa starła się z SB w okolicach kościoła Świętej Barbary. Współpracował z ukrywającymi się Zbigniewem Bujakiem i Zbigniewem Janasem. Między innymi, mimo obserwacji SB wywiózł w Tatry żonę Zbigniewa Janasa na spotkanie z mężem. Od wiosny 1982 do lata 1984 roku w Sekcji Transportu. Jego baza samochodowa – ciężarowy Jelcz, dostawczy Żuk i osobowa Skoda były podstawą bazy transportowej Sekcji Transportu. Odbierał przewożone przez Svena Järna transporty ze Szwecji, organizował magazyny do przechowywania odebranego sprzętu, zajmował się dystrybucją. Dostarczył sprzęt do Regionu Małopolska, przewożąc transport z Warszawy do Krakowa. Lokalem wrzutowym był dom ciotki Władysława Hardka. W roku 1984 wyjechał na kilka lat do USA.

Smoleński Olgierd Antoni

ur. 27 XI 1958 w Warszawie. Absolwent Politechniki Warszawskiej, Wydział Inżynierii Lądowej (1983). Od X 1980 członek NZS; 1981 przewodniczący koła na Wydziale Inżynierii Lądowej, 1981 członek Rady Koordynacyjnej NZS PW, II 1981 uczestnik strajku łódzkiego, XI-XII 1981 uczestnik strajku radomskiego na PW – przewodniczący Komitetu Strajkowego na wydziale. 13 XII 1981-wiosna 1982 udostępniał mieszkanie przy ul. Podbipięty w Warszawie na drukarnię; pisanie matryc, drukarz ulotek, pism.
Wiosna 1982-1988 jeden z animatorów działań studentów PW ps. Inżynier; uczestnik spotkań kierownictwa Grup Oporu “Solidarni” i działaczy NZS PW, udostępniał mieszkanie na spotkania, 1982-1986 nagrywał kasety do “gadał”, dostarczał informacji do przygotowania akcji, uczestnik akcji specjalnych m.in. zasmradzania. 1982-1988 punkt kontaktowy drukarni “Tygodnika Mazowsze”. 1983-1986 inspektor nadzoru w Zarządzie Dróg Miejskich w Warszawie; 1988-1990 dyrektor handlowy firmy Inteleks; 1991 do chwili obecnej współwłaściciel firmy handlowej “Lampar”. Od 2007 przewodniczący Stowarzyszenia “Klub NZS PW”.

Sygnarski Jacek

rocznik: 1943, historyk-archiwista, bibliotekarz

Studiował na Uniwersytecie Mikolaja Kopernika w Toruniu na kierunku historii ze specjalnoscią archiwistyka które ukończył zaocznie w 1981. Był redaktorem w Studenckim Studio Radiowym (muzyka jazz) w latach 1964-1966.

Pracował w Przedsiebiorstwie Geofizyki Morskiej i Ladowej Gornictwa Naftowego w Toruniu
Od września 1981 roku mieszka w Szwajcarii.
W latach 1983 – 1989 był oficjalnym reprezentantem na Zachodzie wydawnictwa “Rytm” i Grup Oporu “Solidarni”, uczestniczył w przekazaniu pieniędzy, które stały się kapitałem zakładowym “Rytmu”. Przekazywał Grupom Oporu magnetofony i głośniki do “Gadał” wspólpracował również z innymi wydawnictwami podziemnymi jak “Wers” czy “Prawy Margines”.
Od połowy lat 70-tych zbiera polskie wydawnictwa niezależne i podziemne.
Posiada jeden z największych zbiorów w Europie.
Organizator i współorganizator wystaw. “Solidarité avec Solidarność” i “Papierowa Rewolucja” poswięcona wydawnictwom podziemnym.

Wasilewski Rudolf Lech

Ur. 2 XII 1959 w Warszawie. 1978-1986 student Wydziału Mechanicznego Energetyki i Lotnictwa Politechniki Warszawskiej. Absolwent Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie (2002). 1978-1979 pracownik Fabryki Samochodów Osobowych w Warszawie; 1986 pracownik Szpitala Klinicznego WAM w Warszawie, 1988 technik-laborant w Laboratorium Aerodynamiki PW, 1989 pracownik Przedsiębiorstwa Projektowo-Wdrożeniowego “ULA”. 1969-1988 członek ZHP; 1974-1978 w 122 WŻDH, 1981-1988 w Kręgu Instruktorskim “Kwadrat”. 1983-1990 członek Akademickiego Klubu Żeglarskiego AZS; 1986-1987 wicekomandor.
Od IX 1980 członek NZS; członek Komitetu Założycielskiego PW, 1980-1981 współorganizator drukarni NZS PW1980-1981 szef Komisji Prawnej-Komisji d.s. Nauki i Reformy Studiów przy Radzie Koordynacyjnej NZS PW, negocjator w sprawie nowego programu nauczania przedmiotów politycznych, uczestnik strajku radomskiego – początkowo skierowany do AM w Warszawie w celu uruchomienia poligrafii, redaktor techniczny gazetki strajkowej AM, następnie na PW. 1980-1981 współzałożyciel, redaktor i drukarz lub organizator druku wydawnictwa “Grot”. 12/13 XII 1981 zaangażowany w próbę uruchomienia łączności w ramach “S”, poinformował o zerwaniu łączności Hutę “Warszawa”, skąd wywiózł 2 działaczy “S”.
XII 1981-1984 współpracownik Grup Oporu “Solidarni”; prowadził w mieszkaniu skrzynkę do przekazywania blach i materiałów poligraficznych. XII 1981-1986 składacz, współpracownik K.Siemieńskiego.

1989-1990 nauczyciel w Szkole Podstawowej nr 328 w Warszawie; 1990 pracownik Biura Zagranicznego Regionu Mazowsze NSZZ “S”; 1991-1993 księgowy w Zakładzie Elektroniki Fundacji Nissenbaumów; od 1992 współwłaściciel Biura Obsługi Księgowej Wasilewscy. 1991-1996 współzałożyciel i członek Regionalnego Towarzystwa Sportowo-Kulturalnego “Solidarni” Mazowsze. 1991-1994 założyciel i jeden z fundatorów Fundacji Młodych “Zegrze”. Autor publicystyki na temat metodyki szkolenia żeglarskiego i testów jachtów w “Rejsie”, “Żaglach”, “Yachtingu”.

Wiśniewska Agata (Pruszczyńska)

rocznik: ?, pseudonim: “Gagata” – grupa Waldka

Działalność w GO: od końca 1982 do 1985

“…do mojego mieszkania kurierzy przynosili świeżą prasę i stąd kolportowałam ją ja i inni – właśnie w takiej sytuacji został złapany Witek-Waldek 5.IV.1984r. Trochę drukowałam na powielaczu “bibuły” i kolportowałam ją, przyklejałam na mieście ulotki ( np.na witryny sklepów). Brałam udział w montowaniu gadały na Rakowieckiej w V. lub VI.1984, dla niepoznaki jako “obstawa” brałam udział w rzucaniu ulotek, zadymy, manichy, demonstracje, msze za Ojczyznę, pielgrzymki Papieża, a poza tym wszystkim… byłam dziewczyną Bonda…”

Zatoń Marek Leszek

Ur. 7 VIII 1960 w Gdańsku-Wrzeszczu. Absolwent polskiego liceum w Paryżu (1978). 1978-1988 student Sorbony, literatury francuskiej (1978-80, 1987-1988) i Uniwersytetu Warszawskiego, romanistyki (1984-1987) i wydziału historii (1984-1987). 1970-1974 członek ZHP.
1980-1981 organizował i tłumaczył spotkania przedstawicieli francuskich związków zawodowych z liderami “S”. 1981 członek grupy założycielskiej NZS na Uniwersytecie Warszawskim, delegat UW na strajk łódzki. XI 1981 jeden z inicjatorów strajku radomskiego na UW. 17 XII 1981 skreślony z listy studentów i II 1982 reaktywowany.
1981-1987 organizator kolportażu wydawnictw podziemnych w warszawskich liceach, w ZHP i na Uniwersytecie Warszawskim; od 1982 kolportaż wydawnictw NZS, od 1983 kolportaż publikacji wydawnictwa “Rytm”. 1982-1984 zbierał i przekazywał na Zachód zdjęcia z manifestacji patriotycznych w Polsce; ze zdjęć wykonał album obejmujący manifestacje 13 XII 1981-1983.
1982-1987 członek Grup Oporu “Solidarni” o pseudonimie “Płytki”, kierownik grupy składaczy. 1982-1987 współpracownik NZS UW; przewożenie grypsów internowanych, współdecydowanie o udziale NZS w legalnym życiu uczelni. 1982-1987 członek ZHP. 1983-1987 kierownik składu, organizator transportu i lokali w wydawnictwie “Rytm”. 1983-1987 współorganizator Duszpasterstwa Akademickiego w Warszawie; współorganizator zjazdów studenckich, 50-lecia duszpasterstw akademickich. w l. 80. uczestnik demonstracji patriotycznych w Warszawie, trzykrotnie zatrzymany i pobity. 1987 wyjazd do Francji. 1987-1989 przedstawiciel NZS przy Biurze “S” w Paryżu, organizator pomocy finansowej i sprzętu dla GO “S” i NZS. 1989 organizator udziału delegacji NZS w Międzynarodowym Zjeździe Organizacji Studenckich w Paryżu.

1988-1989 dziennikarz pisma związkowego CGT-FO; 1990-1991 doradca w sprawach polskich Bernard Rideau Conseil, 1992-1993 współwłaściciel wydawnictwa Anthea w Warszawie; 1994-2000 kierownik księgarni w “Mona Lisait” we Francji; 2000 dyrektor handlowy ASSIMIL-Polska; 2001-2007 bukinista we Francji. Od 2007 do chwili obecnej bez stałego etatu.

Zielińska Elżbieta

rocznik: 1951

Była osobą wspomagającą KOR. Po śmierci Stanisława Pyjasa współpracując z Julianem Srebrnym drukowała ulotki informujące o tym wydarzeniu. Zbierała pieniądze na pomoc robotnikom z Ususa i Radomia.

Po wprowadzeniu stanu wojennego mieszkanie Elżbiety i Jerzego Zielińskich było lokalem spotkaniowym “Solidarności Walczącej” dla Juliana Srebrnego, Dariusza Zawrotnego i Janusza Ramotowskiego.

Po przejściu Ramotowskiego do Grup Oporu lokal przejął funcję “spotkaniówki” dla kierownictwa Grup Oporu.

W późniejszym okresie lokal przejął Piotr Izgarszew “Pawełek” kierownik jednej z sekcji Grup Oporu.

Wykorzystywał lokal na spotkania, skrzynkę wrzutową prasy i ulotek, przechowywał w tym lokalu “śmierdziele” i materiały pirotechniczne.

Mieszkanie Elżbiety i Jerzego Zielińskich było jednym z najaktywniejszych lokali w Warszawie i szczęśliwie przetrwało od nierozpoznane przez SB od 1981 roku aż do 1989 roku.

Elżbieta Zielińska kontynuje działalność w NSZZ Solidarność. Organizowała NSZZ Solidarność w Narodowym Banku Polskim. Była członkiem zarządu Regionu Mazowsze. Obecnie pracuje w Zarządzie Mazowsza oddelegowana do tej pracy przez Narodowy Bank Polski.

Zieliński Janek

rocznik: 1967, pseudonim: “Janek” – grupa Waldka

Działalność w GO od końca 1984 do 1989

“Do GO trafiłem z FMW. Brałem udział w wielu różnych akcjach ulotkowych, malowałem hasła na murach, kolportowałem “bibułę” (PWA, TM, KOS, Nasze Wiadomości i inne) i książki II-go obiegu, zabezpieczałem ustawianie “gadał” (bar “Donald” i przy areszcie na Rakowieckiej w 1985 lub 1986), nadawałem audycje Radia Solidarność PR II – gł. na Muranowie m.in. dla SUSW w Pałacu Mostowskich, 2 razy byłem zatrzymywany. Poza tym standard – pikiety, demonstracje, pielgrzymki Ojca Świętego, msze za Ojczyznę (byłem w służbie medycznej w parafii św. Stanisława Kostki)”

Zieliński Jerzy

Zieliński Mariusz Zbigniew

Ur. 19 XII 1955 w Warszawie. (1981) absolwent Wydziału Psychologii i Pedagogiki Uniwersytetu Warszawskiego. (1981-1982) redaktor w Wytwórni Filmów Dokumentalnych, negatywnie zweryfikowany przez Komisję Weryfikacyjną, (1982-1985) pracownik socjalny w Ośrodku Opiekuna Społecznego Warszawa-Południe.

(1973-1978) członek konspiracyjnej organizacji bojowej “Wolna Polska”. (1980-1981) członek NZS, od lata 1981 członek Komisji Zakładowej w WFD. (1983-1989) działacz Grup Oporu “Solidarni”, (1983-1985) szef tzw. grupy grochowskiej GO”S” koordynujący akcje ulotkowe, nadawanie audycji przez tzw. gadały i kolportaż oraz działalność sekcji pirotechnicznej i elektronicznej.
W maju 1985 uległ ciężkiemu wypadkowi podczas montowania pirotechnicznego wyrzutnika ulotek, w wyniku czego częściowo utracił wzrok. Po przebyciu operacji plastycznej i pobycie w szpitalu ukrywał się do marca 1986. (1986-1989) związany z Oficyną Wydawniczą “Rytm”, gdzie m.in. pełnił funkcję szefa produkcji i szefa kolportażu.

Od 1986 na rencie. Od 1998 do dziś działacz Unii Wolności i partii Demokraci.pl. (1998-2002) radny Gminy Warszawa-Ursynów i przewodniczący Komisji Rozwoju i Ekologii. Po 2000 r. autor licznych publikacji z zakresu historii, historii sztuki i historii wojskowości, szczególnie okresu I Rzeczypospolitej, varsavianista.